කෙල්ලන් වෙත.....

උබ ඉපදෙන්න බඩේ ඉන්නකොට අම්ම කිව්වෙ 

"කෙල්ලෙක් උනොත් හොදයි" කියලා...
උබ ඉපදුනු දා දොස්තර මහත්තයා කිව්වේ 
"ලස්සන ගැහැණු දරුවෙක්" කියලා....
උබ ගෙදර අපුවාහම නෑයො කිව්වේ
"සොක් කෙලී පැටියා" කියලා....
උබ ටික ටික ලොකු වෙනකොට
හැමෝම කිව්වේ "දගකාරි" කියලා...
උබ ලොකු ලමයෙක් උනහම තාත්ත
කිව්වේ උබත් දැන් ලමිස්සියක් කියලා...
උබේ ටික ටික උබේ මුන පහැපත්
වෙනකොට ගමේ කොල්ලො කිව්වෙ
පොඩි උනාට "පට්ට" කියලා....
උබේ තත්තා පෙසර් වැඩි වෙලා නිදි
ඇදේම මලාම ගමම කිව්වෙ "කෙල්ල පව්" කියලා...
උබ කිලුටු ඇදන් විබාගේ ලියල ඒ 9ක් ගත්තාම
ඉස්කෝලේ ට්චලා කිව්වේ "දස්ස කෙල්ල" කියලා...
උබේ අම්ම ලෙඩ ඇදට වැටිල උසස් පෙල කර
ගන්න බැරි උනහම නැන්දා කිව්වේ "අසරනී" කියලා....
උබ ජිවිතේ බර උහුලන්න ගාමන්ට් යනකොට
පාරේ උන් කිව්වේ "ලස්සන උනාට" ඔකීට මෙලේ
නෑ කියලා...උබ ත්රිවිල් අය්යාත් එක්ක යලු උනහම
ගමම කිව්වේ "ඒකිත් ඉවරයි" කියලා...
උබ ගාමන්ට් පඩියෙන් ගත්ත අලුත් ඇදුම ඇදන් ගිය
පලවෙනි දවසේ සුපවයිසර්ලා කිව්වේ ඒක පට්ට
කෑල්ලක්නෙ බන් කියලා....
උබ ඉරිදට ඉරිදට ත්රිවිල් අය්යගේ බේරැමක් නැතුව
ආදරේ නාමයෙන් රූම් යනකොට ගමම කිව්වේ එකිත්
හොද බඩ්ඩ කියලා.....
නොදැනුවත්වම ත්රිවිල් අය්යා තාත්ත වෙලා උබේ බඩ
එන කොට නෑදෑයො කිව්වේ ඔය "කර ගත්තේ" කියලා....
උබේ බඩට මාසතුනක් වෙනකොට ත්රිවිල් අය්යා ගමෙන්
ගිහින් කියලා දැන ගන්නකොට උබ උබටම කිව්වේ
කාලකන්ණි ගෑනි කියලා....
රජයේ රොහලට පින් සිද්ද වෙන්න දරුවා හම්බ
උනහම නර්ස්ලා නොකිය කිව්වේ "වටේ ගිය" එකක් කියලා...
උබ දරුවව ලොකු කරන්න ගල් වලේ වැඩ කරනකොට ගල්
වලේ උන් කිව්වෙ උබට "ඕවා හුරු නෑ"බන් කියලා....
උබේ දරුවා අඩනකොට බඩගින්නේ පොඩි එකාගේ කදුලු
වලින් හිත හදාගෙන ඇග විකුනනකොට සමාජයම කිව්වෙ
"ගණිකාව" කියලා....හ්දිස්සියේම ගෙදරට පැනපු පොලිසියේ
මහත් හොරු කිව්වේ නැගපිය :පට්ට වේ***" වාහනේට කියල....
උසාවියට ගොඩ වෙන්න කලින් පොලිස් කුඩුවෙදි මාමලා
බලන්න එනකොට උන් කිව්වේ "සැකකාරිය" කියලා ....
එතකොට උබ කිව්වේ අනෙ "මගෙ පොඩි එකා" මාමේ
කියලා...උබ උසාවියට ගොඩ උනහම එකේ උන් කිව්වේ
විත්තිකාරිය කියලා....ඇප තියන්න වත්කම් නැතුව මහ
උලු ගෙදරට ගියහම ඒකේ උන් කිව්වේ තවත්
"හොද නම්බරයක්" කියලා....හිර කුඩු කුරු අතර වසර
ගානක් එවිලා උබ උබේ හුස්ම අහසට මුහු කාලාම උබේ
අවසන් කටයුතු වලට අපු හාමුදුරොවො කිව්වෙ උපාසක අම්ම කියලා...
මම දැන් උබට කියන්නෙ කෙල්ලේ කියලා.
මේ සමාජය හරි කුරිරුයි බන් කෙල්ලේ....

ඒක නිසා පරිස්සමෙන්.....

"මහරජ ගැමුණු" නූතනවාදී පරමාදර්ශයක්.....

ජයන්ත චන්‍ද්‍රසිරි සිනමාවේදියාගේ අධ්‍යක්‍ෂණයෙන් "මහරජ ගැමුණු" සිනමා නිර්මාණයක් ලෙස ලාංකීය පේ‍්‍රක්‍ෂකයාට දායාද විය. ඉතිහාස කතන්දර සිනමාවට නැගීම විලාසිතාවක් කර ගත් යුගයක "මහරජ ගැමුණු" තුළින් සමාජයීය කියැවීමක් අපේක්‍ෂා කළේ එය "ගරිල්ලා මාකටිං", "සමනළ සංධ්වනිය" ආදිය ගෙනා සිනමාකරුවාගේ නිර්මාණයක් වූ නිසාවෙනි. එකී අපේක්‍ෂාව සපථ වූවා යැයි සිතමි. ඓතිහාසික චරිත කෙරෙහි වීරත්වය ආරෝපණය කිරීම සඳහා අතිශයෝක්තියෙන් ප‍්‍රයෝජන ගත් සෙසු ඓතිහාසික සිනමා නිර්මාණයන්ට පරමාදර්ශයක් සපයන්නට "මහරජ ගැමුණු" සමර්ථකම් පෑ බව ලියා තබනුයේ නිරාමිස සතුටකිනි.
පශ්චාත් යුද චිත‍්‍රපට කලාවක් තුළින් යුද විරුවන් නිර්මාණය කළ යුගයක ජයන්තගේ මෙම සිනමා නිර්මාණය තුළින් ද දුටුගැමුණු රජතුමා සිංහල බෞද්ධත්වය වෙනුවෙන් සටන් වැදුණු දමිළ විරෝධියෙකු කරනු ඇතැයි සහ එය වර්ගබේදවාදීන්ට උදම් ඇනිය හැකි කාරණයක් වනු ඇතැයි ද බොහෝ දෙනා අපේක්‍ෂා කළහ. ඒ දුටුගැමුණු රජතුමා පිළිබඳව කනින් කන අසා තිබූ කතන්දර හේතුවෙනි. සිනමාකරුවා මෙම තත්ත්වය කණපිට පෙරළන්නට සමත් වී ඇත. දුටුගැමුණු දමිළවිරෝධියෙකු නොව, සැබෑ මහරජෙකු බව විෂද කරන්නට නිර්මාණය තුළ ගත් උත්සහය අතිසාර්ථක වී ඇත.
වාර්ගික ගැටුමක් යුද්ධයෙන් සමථයකට පත් කරන ලදැයි සිතින් සිතා ගෙන ඒ පිළිබඳව උදම් අනන සමාජයකය, අප ජීවත් වන්නේ. නූතන දේශපාලන සංස්ථාවට "මහරජ ගැමුණු" පරමාදර්ශය සපයන්නේ ජයග‍්‍රහණයෙන් පසුව සිය ප‍්‍රතිවාදියාගේ යටත්වැසියන්ට ද සමාන අවස්ථා ලාභීත්වයක් හිමිකර දීමට ප‍්‍රතිඥා දීම තුළිනි. ජාතියක් යුද්ධයකට යොමු වන්නේ ඔවුන් සතු වන අවසාන මානුෂීය විකල්පය ද බල රහිත වීමෙන් පසුව ය. යුද්ධය යනු හදිසි කෝපයට කරන පිළියමක් නොවන බවත් යුද්ධයට පළමුව ඒ පිළිබඳව සිතිය යුතු පරිමාණය ගැනත් කාවන්තිස්ස රජු කරන ප‍්‍රකාශය වත්මන් යුදවාදීන්ට සහ යුද්ධය උත්කර්ශයට ලක් කරන ඊනියා මානවවාදීන්ටත් අතුල් පහරක් වැන්න.
යුද්ධය විනාශයක් බව සැබැවි. නමුත් අවසාන විකල්පය ලෙස යුද්ධය තෝරා ගත් පසුව යුද්ධයෙන් සිදුවන විනාශය හැකිතාක් අවම කිරීමට යුද නායකයන් පියවර ගත යුතු බව මේ හරහා අපිට උගන්වයි. සුදුසු තන්හි ප‍්‍රතිවාදියා පමණක් ඉලක්ක කිරීමත් ආයුද රහිත සිවිල් ජනයා කෙරෙහි අතිශය මානුෂික වීමත් තුළින් යුද්ධය තුළ වුව ද පවත්වාගෙන යා යුතු සංයමය පිළිබඳව ප‍්‍රතීයමාන කරයි.
දුටුගැමුණු - එළාර ද්වන්ද සටනෙන් අනතුරුව දුටුගැමුණු විසින් එළාරගේ හිස සිය ඇකයේ තබා ගෙන සිය ප‍්‍රතිවාදියාගේ දෑස් සියතින්ම වසාදැමීම වඩාත් සංවේදී අවස්ථාව යැයි මම හඟිමි. එක් මරණයක් නිසා රට පුරා රතිඤ්ඤා දල්වමින් කිරිබත් කෑ අපට අපේ ඓතිහාසික වීරවරයන් පරමාදර්ශයක් කරන්නට චිත‍්‍රපටය තුළ උපයුක්ත කර ගත් ඒ රූපරාමුව සැබැවින්ම ප්‍රඥාගෝචර ය. බුදුදහම රකින්නට චීවරය කැහිපොට ගසාගන්නා වත්මන් සංඝයාටද ධර්මානුකූලව ධර්මය රකිනු වස් සංඝ රත්නය උපක‍්‍රමශීලී විය යුතු ආකාරය පසක් කරන්නේ වෙයි.
යුද්ධය නම් සීතාම්බරයට මුවා වී ජීවන මිළ ඉහළ දැමූ යුගයක් තිබූ බව අපට මතක ය. ඒ මෑත වර්තමානය යි. දුටුගැමුණු යුද වදිද්දී සිය සොහොයුරු තිස්ස ගොවිතැන් කරන්නට පිටත් කර හරින්නේ යුද කරන්නටත් ආහාර අවශ්‍ය නිසා ය. යුද බිමට යන, නොයන සියලූම ජනතාවට යුද ගින්න සේම බඩගින්න ද දැනෙන නිසා ය. ස්වයං පෝෂිත ආර්ථිකයක් යුද සමය තුළ ගොඩනඟමින් "මහරජ ගැමුණු" අර්ථවත් කරන්නේ රාජ්‍ය පරිපාලනය තුළ අන්තර්ගත වන පුළුල් වපසරිය සහ රාජ්‍ය නායකයන් විසින් මනාව කළමනාකරණය කළ යුතු පරිපාලන ප්‍රතිපත්ති පිළිබඳව යි.
මාධ්‍ය සංදර්ශන පවත්වමින් වප් මඟුලය කුඹුරට බසින නූතන දේශපාලන නායකයින් වෙත හිද්දලයා ලෙස පෙනී සිටින ගැමුණු කුමාරයා පරමාදර්ශයක් ගෙනෙයි. ඔහු මඩ සෝදා ගනිමින් සැබෑ රජෙක් බවට පත් වෙයි. "රාජකුමාරයො බොරු කිව්වට ගොවියො බොරු කියන්නෙ නෑ." යනුවෙන් හිද්දලයා කරන ප‍්‍රකාශය ආ ගිය ලාංකීය දේශපාලන නායකකයින්ගේ පපුවට රිද්දන කනේ පහරක්ම වන්නේ ය.
හිටපු ජනාධිපති මහින්ද රාජපක්‍ෂ, දුටුගැමුණුගේ පුනරාගමනයක් ලෙසින් සැළකූ සමහර පිරිස් අපේක්‍ෂා කළේ සිය වන්දිබට්ට රාජකාරියේ තවත් භක්තිමත් සද්කර්තව්‍යයක් ලෙස "මහරජ ගැමුණු" විචාරයට ලක් කිරීමට යි. නමුත් අධ්‍යක්‍ෂකවරයාගේ ප‍්‍රතිභාව සහ මානවවාදීත්වය මත ඔවුහු අපේක්‍ෂා භංගත්වයට පත් වූහ. රාජපක්‍ෂ පාලනය පෙරළීමෙන් පසු "මහරජ ගැමුණු" සිනමාහලට ආගමනය වීම ද දෛවයේ සරදමක් වැන්න.
සමස්ත සිනමා නිර්මාණය විවෘතව විමසීම තුළින් හැඟී යන්නේ ඓතිහාසික කතන්දර සිනමාවට නගන්නන්ට මතු නොව, ලාංකීය දේශපාලනික, ආගමික හා සමාජයීය සංස්ථාවන්ට ද පරමාදර්ශයක් ගෙන එන්නට තරම් අපූර්වත්වයකින් "මහරජ ගැමුණු" පෝෂණය වී ඇති බව යි.

Referance : අච්චාරු කොලම

මේ පුන් පොහෝ දා...

අපි ජීවිතේ ආසා අලුත් දේවල් හිතන්න නෙවෙයි. පරණ ලස්සන මතක අස්සේ ජීවත් වෙන්න. ඒකයි තවමත් යාලුවෝ ටික සෙට් වුනාම කතාවෙන්නේ පරණ දේවල්.
"මචන් මතකද උබට අර කෙල්ල එක්ක යාළුවෙලා ඉද්දි මං?"
"එදා කෙස් එකක් ගියා මතකද?","උබට මතකද අපේ 2010 බැච් පාර්ටි එක?"
"මතකද අනේ ඔයාට මගේ පලවෙනි බෝයි ෆ්‍රෙන්ඩ්?"
"අනේ ඇයි ඔයාට ඉස්සර වගේ ඉන්න බැරි"
මේ වගේ දේවල් නෙවෙයිද අපි දැන් කතා වෙන්නේ ගොඩක් වෙලාවට? අපි ජීවත් වෙන්නේ අතීතයේ කියල කියන දේ ඇත්ත නේද?
අපි තනියම ඉන්නකොට කරන්නේ හීන මවන එක. වරදවා හිතන්න එපා අපි බලාපොරොත්තු වෙන දේවල් හීන මැවීමක් කියලා. හීන මැවීම අපි කරන්න ඕන. එත් එකේ ප්‍රමාණයක් තියෙනවා. අපිට කරන්න බැරි දේවල් හීන මව්වාම වෙන්නේ අපේ කාලය විනාශ වෙන එක විතරයි.
"මං මෙහෙමයි අර කෙල්ල එක්ක යන්නේ"
"මං මෙහෙමයි අරුට ගහන්නේ"
"මං මෙහෙමයි අර බෝයි ව මැරී කරන්නේ"
"මං මෙහෙමයි අතන ජොබ් එක ගන්නේ"
මෙහෙම හීන මවද්දී වෙලාවකට අපේ ඇත පයත් විසි වෙනවා. අපි කියනවා කියල හිතන දේවල් කියවෙනවා වෙලාවකට සද්දෙට. ඒ හීන දැකීමේ උච්චතම අවස්ථාවේදී. එත් ඒ හැමදෙයක්ම හීන නේද?
එත් අපි කරන්න ඕන මොනවද කියල හිතන්න. අතීතයෙන් පාඩම් අරගන, එත් අතීතයේ වුන වැරදි සහ අතීතයේ වුන දේවල් ගැන හිත හිත ඉන්නේ නැතිව වර්තමානය හරියට ගොඩනගාගතොත් අනාගනය අර හීන වලටට් වඩා ලස්සන කරගන්න පුළුවන් නේද?

චුට්ටක් හිතන්න, මේ පින්බර පෝය දවසේදී...

වැස්ස එක්ක ජීවිතේ...

කවියෝ කියන තරමට වැස්ස ලස්සන්න නෑ කියල අපිට තේරෙන්නේ හොද වැස්සකට අහු වුනාම... තෙමිලා තෙමිලා කන් පෙති සීතල වෙලා, ඔලුවේ ගාගෙන ඉන්න ජෙල්, වැක්ස් දිය වෙලා අස් වලට ගියාම අස් දෙකම දනවා.. ඒ අස්සේ වාහන වල සද්දේ ඇහෙන්නෙත් නෑ. මේ වෙලාවට කරන්න තියෙන හොදම දේ තමා කොහේ හරි ගිහින් වැස්ස නවතිනකල් ඉන්න එක.,
ඊයේ මං ගෙදර එනකොට හයියෙන් වහින්න ගත්තා. එක පාරටම. පාරේ හිටපු මිනිස්සු එහාට මෙහාට දුවලා එකපාරටම පාර පාළු වුනා. කව්රුවත් හොයන්නවත් නැති වුනා. හැමෝම කඩවල් වලයි, බස් හෝල්ට් වලයි. සල්ලි තියෙන සමහරු ත්‍රී වීල් අරං ගියා. තව සමහරු ලග තියෙන හෝටල් වල ඇතුලට ගියා. තවත් සමහරු වැස්ස දිහා හිස් බැල්මෙන් බලන් හිටියා.ඒ අතරේ පාසල් ගිය කොල්ලෝ ටිකක් පන කඩාගෙන දුවනවා තෙමි තෙමී... එයාලගේ වචන තුනක් මගේ කනට වැටුනා. "සීටීබී එක යයි...!" මේ ළමයි ටික දුවන්නේ ලංගම බස් එක අල්ලගන්න. සුදු පාට ඇදුම ඇඟටම ඇලිලා. ඒ මදිවට කකුල් වල ඉදන් බෙල්ලට එනකල් පිටිපස්සහා බතික් කරලා වගේ...
හැබැයි, ටික වෙලාවකින් වැස්ස නැවතුනා. ඊට පස්සේ කඩවල් වල හිටපු අයයි හෝල්ට් වල හිටපු අයයි ඔක්කොම,ආයේ පාරට බැහැල යන්න ගියා...
කොහොම වුනත්, මේ වැස්ස අපේ ජීවිතේට කොච්චර ලගයිද? චුට්ටක් හිතලා මොකක් හරි තේරෙනවා නම් කොමන්ට් එකක් දාන්න. මොකද මං කියන දේ තේරෙන්නේ පොඩ්ඩක් හරි වෙනස් විදියට හිතුවොත් විතරයි...

කොසොල් රජු දුටු සිහින හා අරුත්...

බුද්ධ සමකාලීන කොසොල් රජතුමා සැදැහැවත් බෞද්ධයෙක්. එතුමා එක් රාත්‍රියක සිහින 16ක් දුටුවා... මහත් සේ භීතියට පත් වුනු එතුමා මේ සිහින ගැන බුදුරජානන් වහන්සේ ට ප්‍රකාශ කොට අරුත් විමසා සිටියා. උන් වහන්සේ දේශනා කලේ මේ සිහින අදාළ වන්නේ එදාට නොව අනාගතයට බවයි... එනම් වර්තමාන සමාජයටයි... එය ඇත්තක්ද නැතිද කියා ඔබම සිතා බලන්න...

පළමු සිහිනය...

දෙවන සිහිනය...

තෙවන සිහිනය...

තෙවන සිහිනය...

සිවු වන සිහිනය...

පස්වන සිහිනය...

සයවන සිහිනය... 

සත්වන සිහිනය...

අටවන සිහිනය...

නවවන සිහිනය...

දසවන සිහිනය...

එකොලොස්වන සිහිනය...

දොළොස්වන සිහිනය...

දහතුන්වන සිහිනය...

දාහතරවන  සිහිනය...

පහළොස්වන සිහිනය...

දහසයවන සිහිනය...